سالی که نکوست از بهارش پیداست!

سلام

امیدوارم سال خوبی برای هر کسی که اینجا رو میخونه باشه.

روز دوم به اصطلاح عید با یه اعصابخوردی بزرگ شروع شد. تعریف کردنش تف سربالاست. خلاصش اینکه بزرگه می خواد بزرگترین اشتباه عمرشو که ازدواج با یه مرده زن دار هست رو انجام بده . درسته که من در طی دو سه سال اخیر همواره با دعوا و مرافه خواستم که منصرفش کنم ولی قبل از اون با کلام اروم و منطقی هم زیاد باهاش حرف زدم. افاقه نکرده هیچ وقت و جفت پاشو کرده تو یه کفش!

تا حالا زیاد به مستقل شدن فکر میکردم و همینجا هم بارها گفتم که از بچگی ارزوم این بوده که چاردیواریه خودمو داشته باشم. ولی دوم فروردین اتفاقی که افتاد منو مصمم تر کرد به مستقل شدن. مردک اومد تو خونه مون و به بهونه اینکه من چند وقت اخیر کم محلیش کردم بهم توهین کرد. منم البته از خجالتش دراومدم ...در نهایت که گفتم برو از خونه مادره من بیرون برگشت گفت یک سوم اینحا ماله زنه منه! زنی که هنوز عقد رسمیش نکرده!!!!

منم از اون روز دیگه با بزرگه هم کلام نشدم و به همه هم اعلام کردم تکلیف اموال مادرم باید روشن بشه. یا ریش سفیدی حلش میکنن یا قانونی اقدام میکنم! البته این اقدام قانونی بیشتر جنبه تهدید داره براشون ولی دارم پافشاری می کنم روش. امیدوارم نتیجه بگیرم و هر چه زودتر بتونم بکشم کنار از این جهنمه زندگی به اصطلاح خانوادگی!

نمیدونم چی بشه...دیشب بشدت احساسه بی پناهی و بی کسی می کردم ...

ببخشید که این پست تلخ بود و نوروزانه نبود. احوالات خودم هم خیلی تلخ تره... دیشب با وجودیکه خراب و ویرون بودم ولی شمع تولد مادرمو فوت کردم و از خدا براش خواستم که روحشو در ارامش قرار بده. قرار بود کیکشو امروز ببرن بدن به یه بچه مستحق که همین یه قلم کار رو هم نتونستن انجام بدن. نمیدونم من اگر نبودم چه خاکی میخاستن تو سرشون بکنن!

.

خسته ام.... خیلی خسته ....برام دعا کنید