سه شنبه ای که گذشت

خب بیایم سر وقته خونه مجازیمون

سلام عزیزان . امروز صبح طبق برنامه بیدار شدم و نماز و صبحانه هم که همچین یکم تعدی گردم و دو کف دست نون بربری خوردم همراه با پنیر و دوشاب... عجب معجونی میشن این دو تا با هم. امتحان کنین. پنیر و شیره انگور! با بربری! آژانس گرفتم و رفتم دان چون باس لبتابو و بند و بساط نهارمم میبردم. نمیدونم ولی شاید بخوام کوله برا لبتاب بگیرم واسه این روزا. اخه تیپم مانتو شلواره اداریه و کوله باهاش یه جوریه! نیست؟! لبتابمم سنگینه و قدیمی شده ولی فعلا با همین میخام بسازم تا ایشالا شروع ب کار که کردم یه جنس درست برا خودم بگیرم.

.

خلاصه که هشت و ربع دان بودم و غذامو گذاشتم یخچال و رفتم بساطمو پهن کردم تو سایت و نشستم و اولش یه ساعتی تکالیف زبانمو انجامیدم و بعدش افتادم رو داده ها و البته که بیشتر فکر کردم که قراره نتایجه فاز دو رو چطور ارائه بدم. نتایج توصیفیم رو. و نیز فکر کردم رو سوالایی که از مشاورم باس بپرسم. من کلا کم حافظه ام و یادم رفته که این خانم تو فاز قبلی هم چندان کمکی بهم نکرد. همیشه خدا عجله داره و این اصلا برا یه تازه کار خوب نیست که بخاد از الان این شکلی خودشو به تنبلی بزنه. این کارا برا کسیه که هفت هشت سال برا خودش سابقه داره نه برا یکی که همین پارسال هیات علمی شده! واللا!

.

خلاصه که ساعت یک رفتم نهارمو خوردم و از یک و نیم تا 2 دم در اتاقه خانوم رژه رفتم تا راضی بشه و در رو که از پشت قفل کرده بود- یحتمل ناهار داش میخورد- برام باز کنه بعدشم در نهایت پررویی گفته یه ربع فقط وقت داری! این در حالیه که موقع وقت گرفتن بهش گفتم که من حداقل نیمساعت باهات کار دارم. خلاصه تند و تند یه چیزایی ازش پرسیدم و اسم یه ازمونایی رو داد و فقط دو تا سرنخ داد دستم در حالیکه نصف کارای تحلیلی که من دارم میکنم در واقع وظیفه ایشونه  هیچی دیگه دس رو دلم نذارین که خونه...

.

سه رفتم جلسه دفاع و یکی از داورها همونی بود که صبح قبل رفتن به دان حدسشو میزدم! و برا همین مقنعه تمیزمو سر کردم و شیک کردم تا اگه اون امد چشش دراد!  این ادم چند سال پیش به مدت بیست روز اومد تو زندگیم و مزاحم من و خونوادم شد و ارامشو ازمون گرفت و منو به مدت بیش از چند ماه افسرده کرد و رفت...گه زد به روح و روانمو رفت .... قصش طولانیه و نمیخامم در موردش صوبت کنم فقط همینقدر بگم که یکی از خاطرات  تیره و زشته زندگیمه... همونطور که پیش بینی میکردم بهمون کیک کارخونه ای دادن با موز و البته برا اینکه مدیونه اغاهه نشم کافی میکس هم دادن ! که من کیک و کافی رو نخوردم و موز رو زدم تو رگ!  (آیکونه ملی با سبک زندگیه سالم!!)

.

بعدن ترش هم که نیمساعتی با رفیقم نشستیم تو دان و هی حرف زد و حرف زد و حرف زد و سر منو برد و بعدم رفتم کلاس زبان و جلسه اخر و تمومممم. هفته دیگه هم فایناله . امتحانه رو بدم و راحت شم و یه چیزه زاید از برنامم حذف شه!

.

قبل اینکه بیام اینجا با الف جونی اسکایپ کردم...خوب بود...لازم بود

.

دلم میخاد یکم برقصم! و این در حالیه که یکم افسردم و هنوز نمازمم نخوندم  

.

خدایا بهم توان بده...امروز یکم نا امید شدم از اینکه برنامم درست پیش نره و نتونم تا عید دفاع کنم... خدایا وقته نشون دادنه یکی از همون معجزه هاته که بارها بهم نشون دادی و هر بار من دیدمشون و با همه وجود درکشون کردم و هر بار بیشتر از قبل به وجودت ایمان آوردم... خدایا نزار کم بیارم و امواج اراده و انرژیت رو به سمتم بفرست مثل قدیم ها! خدایا کمک ....