یک جمعه معمولی!

دیروز بزرگه و شوهرش رو نهار مهون کردم به مرغ ترش و برنج ته چینیه رژیمی. نهار شام بود البته و طرفای 6 عصر خوردیم. بعدم تا ساعت نه و نیم نشستن و شوهرش هی حرف زد وحرف زد و مخ منو خورد و بعدم پاشدن رفتن و من موندم و مخ خستم و نتونستم درس بخونم!

ساعت یک و نیم شب وسطی از مسافرت رسید و تا 5 صب حرف زد و حرف زد و بعدم خوابیدیم تا نه صب که با صدای اب بازی و حموم کردنه وسطی بیدار شدم!

صبونه خوردم و خر زدم یکم.

دیروز و امروز قبل صبونه قهوه خوردم و به نظرم انرژی میده بهم.

.

الانم که چار دقه به دوئه ظهره

یه ساعت قبل حیاتو جارو زدم و شستم و الان تمیس ممیس شده.

بهار هم خودشو گرد کرده و خوابیده گوشه حیات.

حیات رو جارو میکنم و میشورم یه ارامش خاصی توش موج میزنه. درخت انجیرش بیخوده و فقط میوه هاش میریزه زمین و همه جا رو کثیف می کنه. انجیراش تورشن!!

درخت گیلاس و البالوش خوبه . درخت هلوشم ضعیفه.  کاش برسه تا بهار یه سر و سامونه به باغچه ها بدم.

.

از فردا میخام برم اون یکی خونمون و یکم اونجا باشم

برا اماده کردنه وسایل صبونه سالم هم اون ور باشم بهتره. میدونم که خونه الان کثیفه ولی وقت ندارم برا تمیزگیش! بمونه برا ابان احتمالا. میتونم اون ور یه سری کارای خانومانه که دوس دارم انجام بدم مث کیک پختن و تورشی انداختن. البته اگه برسم.

.

فردا صب اول وقت قراره بریم بازدید از مدرسه ای که قراه برنامه روز کودک و صبانه سالم رو توش اجرا کنیم. بعدم که کلی بار کاری هست ماشالا نا اخره وقت اداری. عصرشم یه سر باس برم بازار برا خرید مغزیجات پکیج صبونه سالم و کار تبریک روز کودک که سفارش بدم. بعد بیام خونه!یحتمل طرفای ساعت شش اینا برسم خونه فردا عصر.

.

چه دلم غمگینه و  مخلوط با دلنگرانیه پاییزی و حرص ناشی از ظلم و جور حاکمانه زمانه و در عین حال یه کوچولو امید به زندگی .... یکی بپرسه ازم حال دلت چطوره نمیتونم بگم خوبم یا نه :/   شکر خدای مهربون به هر حال

.