امید ....

دو روز پیش یه متنی خوندم و فرستادمش برا الف : به انچه که نا امیدی و امید نداری، امیدوارتر باش  از آنچه که به آن امید داری...

خب واقعیتش اینه که من چن وقته همینجوری شدم و به چیزایی که هیچ امیدی بهشون نیس امید می بندم و به چیزه خاصی هم امید ندارم!! ینی چون امیدی ندارم برا همین دل دادم به چیزایی که امیدی بهشون نیس! میفهمی چی میگم؟!!

.

تاسیس کارشناسیه رشته سوت شد رفت هوا ...وزارت گفته تبریز باید موافقت کنه که نصف ظرفیتشو بده به ما که اونم موافقت نمیکنه!  

.

من اینجا همش سه تا واحد درسی دارم و بقیه واحدهام پر نمیشن! و این منو با مشکل مواجه خواهد کرد، مگر اینکه اهل باندبازی و سیاسی بازی باشم و پارتی داشته باشم که بهم پست معاونت یا مدیریت بدن ....که اونم من نه پارتی دارم و نه باند بازم!

.

چند وقته اصن فرصت نمیکنم برا پست داک سرچ کنم و یکی دو جا هم که اپلای کردم ریجکتم کردن!

.

هیچ کاره پژوهشی در دسته انجام ندارم که برام نون و اب بشه و بشه مقالش کرد و از این لحاظ هم تعطیله تعطیلم.

.

چن تا کاری که زیره دستمه یا بسختی پیش میره یا با کلی موانع و یا هم کلا پیش نمیره.

.

زندگی خیلی زیباس نع؟ :) ولی با همه اینا سعی میکنم بخندم....با گربه ها بازی میکنم تا دلم وا شه! موزیک گوش میدم و میرم تو هپروته رویا... همون رویاهایی که امیدی بهشون نیس و من بهشون امید بستم.

.

میشه بهشون رسید به نظرتون؟!  :) توکل بر خدا شایدم رسیدم بهشون ....