بودن یا نبودن ؟ مساله این است! :/

قبل از هر چیز این ایکون رو تصور بفرمویین! : یه گوسفنده لاغرمردنی که شیش روزه علف نخورده!

.

بعله! اون آیکون بالایی ملی با چتریاشه از منظره خواهر وسطی  

.

سلام  چطور مطورین عچقولا؟ منم خوبم. صب هفت و پنجاه از خواب پاشیدم و یکم تو تخته خاهری که دیگه رفته بود سر کار برا خودم جولان دادم و بعدم پاچیدم کامل! صبونه رو که شامل سرشیر محلی و عسل و نون بربری بود و پاپی زحمتشو کشیده بود اماده کردم و با مامی خوردیم. پاپی هم برا خاطره دیابتش پنیر و گوجه خورد. جاتون خالی صبونش چسپید!

.

بعدم رفتم اشپزخونه رو سامون دادم و یه کدو حلوایی گنده داشتیم که اوردم تیکش کردم. یکمشو گذاشتم بخارپز شد. یکمشم شکر ریختم و با یکم اب گذاشتم بپزه رو اجاق. و یکمشم مکعبی خرد کردم که باهاش کدو حلوایی پلو بپزم. برنجو خیس دادم و گوشت چرخی رو هم یه بسته گذاشتم که یخزدایی شه که باهاش قلقلی درست کنم و بزارم کنار کدو حلوایی پلو.

.

اومدم یکی دو جا زنگیدم که هیچکدوم ورنداشتن فردا طرفای ظهر با رییس دانشگاه ولایتمون وقت ملاقات دارم دارم میرم که با دسته خودم موقعیته شغلی رو که اینجا دارم رو عطاشو به لقاش ببخشم و بهشون بگم که تعهدی که دادمو میخام پس بگیرم...مجبورم چون یه جا بهتر گیر اوردم و یه جا بهتر هم 50-50 هسدش و هنوز تا من دفاع نکنم معلوم نمیشه که چی بشه ولی چاره ای نیس. چون اگه متعهده همینجا بمونم اون ور کارامو بعد از دفاع به جریان نمیندازن. چون میدونن که متعهد اینجام. رییسه اونجا بهم گفته اقدام کن برا پس گیریه تعهدت از اونجا(ینی اینجا!) میدونم دارم مبهم صوبت میکنم ولی بیش از این نمیتونم توضیح بدم خو!

دارم ریسک بزرگی میکنم و فی الواقع دارم مسیر زندگی ایندمو مشخص میکنم. اینکه ایا در اینده در کنار خونوادم باشم یا ازشون دور باشم. در واقع تصمیم گرفتم که دور باشم و برا همینه که فردا صب دارم میرم که تعهدمو پس بگیرم! ریسک بزرگی میکنم چون معلوم نیست اون موقعیتی که میگم خیلی بهتر از اینجاست عایا اوکی بشه یا نه و همه چی 50-50 هست.

یاده سال 86 افتادم. هنو کارشناس بودم و یه موقعیت شغلی برام پیش اومده بود تو همین شهرمون و خونوادم (بغیر از پاپی) معتقد بودن که از دستش ندم. ولی من نخاستمش و گفتم تصمیمو گرفتم که برا ارشد بخونم و نشستم تو خونه و یه سال برا ارشد خوندم تا قبول شدم. اگه میرفتم سر اون کار قطعن مسیر زندگیم الان اینی نبود که الان هست. درگیر کار و بار شده بودم و ....

الانم یاد همون موقع ها افتادم. اگه بیخیاله کار تو ولایت خودمون بشم دیگه در واقع دارم میرم که برا همه عمرم دور از خونواده زندگی کنم. ولی خب تصمیممو گرفتم! من اینجا پیشرفتی نخواهم داشت. در قیاس با اون موقعیته خوبی که گفتم اینجا واقعن هیچه! ولی خب در عوض اگرم از اینجا برم از خونواده دور خواهم بود. هنوز به بابام نگفتما ! بگم غصه می خوره . خودمو سپردم به خدا. امیدوارم تصمیم درستی گرفته باشم...خدایاااا....

.

الانم منتظرم خاهر بزرگه چایی بیاره برامون! من و مامی داریم تی وی میبینیم و حاله مامی بهتره خدا روشکر. پاپی هم طبق معمول رفته رفیخ بازی  خاهر وسطی هم داره میچرته! مانتومم هنو اندازه نکرده!  

.

خو دیه من برم الان خاهره میاد میره تو لوپ لوپم و اینجا لو میره! دوس جونیام دوستون دارم و بوس ترکی براتون میفرسسسسم !!